مقالات

اصول مبارزه با آفات

اصول مبارزه با آفات

بطور کلی کنترل حشرات به دو طریق انجام می شود. یکی کنترل طبیعی و دیگری کنترل مصنوعی که ذیلا درباره هر کدام مختصرا شرح داده می شود.

الف – کنترل طبیعی Natural control

در این طریقه کلیه عوامل طبیعی به غیر از انسان در جلوگیری از آفات دخالت دارند. به عبارت دیگر در کنترل طبیعی انسان نقش عمده ای ندارد ولی با مطالعه و بکارگیری شیوه های فنی و علمی می تواند موجب تقویت و تسریع این طریقه گردد و یا اینکه با بی توجهی و بی دقتی در عمليات زراعی مانع از تاثیر کافی این عوامل شود و شرایط بهم خوردن تعادل طبیعی را فراهم سازد. معمولا در طبیعت عکس العمل عوامل مختلف رویهم شرائط متعادلی را بوجود می آورد و اجتماع حشرات را در یک حد متناسب نگاه می دارد. حشرات مضر مانند جانوران دیگر نیز دارای دشمنان طبیعی هستند که با شکار یا پارازیته شدن تحت کنترل در می آیند. هوای گرم و مرطوب برای زندگی حشرات مناسب می باشد، ولی حرارتها و رطوبت های بسیار کم یا زیاد باعث مرگ حشرات می گردد و بطور کلی حشرات در هوای گرم و خشک کمتر یافت می شوند. هوای سرد زمستان مخصوصا یخبندان های زودرس و یا دیررس در فصل باعث مرگ بسیاری از حشرات می گردد. باران های شدید به بسیاری از حشرات مانند شته ها صدمه می زند. یک برف سنگین زمستانی در مورد مراحل مختلف زندگی مختلف زندگی حشرات در زمستان محافظ خوبی در مقابل سرما می باشد. حشرات در مقابل نور بطور کلی رشد و دگردیسی سریعتر دارند و شدت نور در انتشار، لقاح و تخم گذاری بسیاری از حشرات موثر است. خصوصیات فیزیکی و شیمیائی خاک، نوع گیاهان یک منطقه حشرات آن منطقه را مشخص می کند. غذا یکی از عوامل مهم در انتشار و فراوانی حشرات است و وقتی مقدار آن به اندازه کافی نباشد، حشرات یا از بین می روند و یا به منطقه دیگری مهاجرت می کنند. دریاها، کوهها و مراتع نیز موانع موثری در انتشار جغرافیائی حشرات می باشند.

ب – کنترل مصنوعی یا کاربردی Applied method

در کنترل مصنوعی که تحت عناوین مبارزه عملی یا کاربردی نیز گفته می شود، انسان بطور مستقیم یا غیر مستقیم در آن دخالت دارد و مخصوصا دانش و کوشش متخصصین نقش موثری در موفقیت این روش دارد. بررسی بیولوژی آفات و تعیین بهترین تاریخ مبارزه و مطالعه روی هورمن ها و فرمونها و همه تحقیقاتی که در کنترل کاربردی حشرات موثر است دست پروده انسان می باشد. روش هائی در این نوع کنترل دخالت دارند عبارتند از:

ا – مبارزه زراعی

۲ – مبارزه فیزیک و مکانیکی

۳ – مبارزه قانونی

۴- مبارزه بیولوژیک

۵- مبارزه شیمیائی

در بکار بردن هر یک از این روشها، نکته ای که همیشه باید در نظر داشت آینده نگری به منظور حفظ تعادل مطلوب طبیعی و صرفه اقتصادی مبارزه با آفات است. برای کلیه آفات باید آستانه زیان اقتصادی و سطح زیان اقتصادی مشخص گردد. یکی از مهمترین اصول مبارزه با آفات رعایت موارد مذکور است. بدین ترتیب که به صرف مشاهده کوچکترین آثار خسارت و یا حشره عامل، نباید اقدام به عملیات مصنوعی مبارزه، بخصوص کاربرد مواد شیمیائی آفت کش نمود، بلکه باید ارزش اقتصادی این عملیات با توجه به جميع جهات مشخص شود (اسماعیلی و همکاران، ۱۳۷۴).

اگر انبوهی جمعیت یک حشره زیان آور را روی محور عمودی (لاها) و عامل زمان را روی محور افقی (ها) در نظر بگیریم و تغییرات انبوهی جمعیت آنها را طی زمانهای مختلف روی محور مختصات ثبت کنیم، تغییرات انبوهی این حشره بوجود می آید. در شرایط طبیعی وقتی که تعادل بیولوژیک در یک منطقه برقرار باشد این منحنی دارای نوسانات منظم با دامنه تغییرات نسبتا کم می باشد. فاصله دو نقطه ۱ و ۲ نسبت به نوع آفات متفاوت و ممکن است چند روز، هفته، ماه یا سال باشد. در حالتی که تعادل طبیعی چنانکه باید وجود نداشته باشد و یا اینکه عوامل خارجی (کاربرد سموم – عملیات بی رویه زراعی) تعادل طبیعی را بر هم بزنند، نظم نوسانات فوق بر هم خورده، منحنی شکل نامنظمی بخود می گیرد. آستانه زیان اقتصادی حدی از انبوهی آفت است که خسارت حاصله از آن قابل توجه است و تا حد مختصری ارزش اقتصادی پیدا می کند ولی با توجه به مخارج مبارزه و عوارضی که معمولا این عملیات به همراه دارند، این حد از خسارت آفت قابل تحمل است.

در این مرحله می توان از اقدامات حاد و گران قیمت مبارزه مصنوعی صرف نظر نموده و به مبارزات زراعی یا بیولوژیک اکتفا کرد و یا با کمک گرفتن و تقویت عوامل کنترل کننده طبیعی و بکار بردن اصول مفید و مؤثر اکولوژی، جمعیت آفت را به زیر آستانه زیان اقتصادی برگشت داد. سطح زیان اقتصادی حدی از انبوهی جمعیت آفت می باشد که زیان حاصل از آن غیر قابل تحمل است و ارزش آن را دارد که شدیدا به طریق مصنوعی بخصوص کاربرد سموم شیمیائی اقدام به مبارزه شود تا جمعیت آفت به زیر سطح آستانه زیان اقتصادی نزول کند. در این مرحله حشره آفت حالت طغیانی دارد، تراکم آن در واحد سطح بشدت بالا می رود و اگر به هر طریق ممکن مانع همه محصول زراعی منجر گردد. سطح زیان اقتصادی در روی محور ها تابع نوع آفت، نوع گیاه میزبان، شرایط اقتصادی و اجتماعی محل و روشهای مبارزه می باشد و در هر منطقه باید بدقت مشخص شود. در انجام عملیات پیشگیری و مبارزه با آفات، تعیین آستانه و سطح زیان اقتصادی اولین اقدام اساسی و منطقی بشمار می آید و برای این منظور داشتن اطلاعات کافی در مورد شرایط اکولوژیک هر منطقه اهمیت فراوان دارد. کارشناسان و صاحبنظران مبارزه با آفات باید به اصول کلی اکولوژی احاطه کافی داشته باشند و بخصوص اثرات متقابل عوامل را در اکوسیستم های زراعی هر چه بیشتر بشناسند (اسماعیلی و همکاران، ۱۳۷۴).

مبارزه زراعی Cultural control

روشهای زراعی با روشهای فیزیکی و یا مکانیکی تفاوتشان در این است که در این روشها از عملیات مختلف زراعی و از امکانات و ماشین آلات کشاورزی علیه آفات استفاده می شود. این طريق مبارزه اغلب غیر مستقیم و بیشتر جنبه پیشگیری دارد و باید قبل از حمله شدید آفت بکار رود. با وجودی که این روشها در بسیاری از موارد شایان اهمیت قابل توجه می باشند متأسفانه غالبا کشاورزان رغبت لازم در بکار بردن این روشها نشان نمی دهند. در صورتی که اگر کاربرد این روشها بر اساس مطالعات و بررسیهای لازم باشد بخصوص در زراعت های وسیع که ارزش محصولات بدست آمده در واحد سطح نسبتا کم است روشهای زراعتی اصولی ترین راه مبارزه می باشند. مبارزات زراعی بر اساس شرایط خاص زندگی یک گونه از حشره آفت از جمله، دیا پوز، تغذیه، شرایط مساعد زاد و ولد، نوع گیاهان زراعتی و شرایط جغرافیائی منطقه پایه ریزی می شوند و در پاره ای از موارد بهترین نتایج را می دهند.

مهمترین روشهای زراعی که علیه آفات بکار برده می شود عبارتند از:

الف) تناوب زراعی

این روش بیشتر در مورد حشراتی که از گیاهان معدودی تغذیه می کنند و نیز قدرت تحرک زیادی ندارند اثر قابل توجه دارد. در صورتی که قدرت تولید مثل آنها و طول مدت نشو و نما طولانی باشد، این روش مؤثر خواهد بود.

ب) تيلرزدن و شخم

بر هم زدن سطح خاک و زیر و رو کردن آن که موجب تغییر بافت خاک می شود، اغلب موجب تلف شدن عده زیادی از آفات خاکزی می گردد. کرم قوزه پنبه (Heliothis armigera) در زمستان در مناطق سردسیر به حالت شفیره در زیر خاک بسر می برد. در این حشره کانال خروجی حشره کامل از خاک به وسیله لارو سن آخر ایجاد می شود. در اثر شخم زدن این کانال خراب می گردد و چون روند عادی خروج حشره بر هم می خورد، لذا در زیر خاک مدفون شده و از بین می رود. کولتیواتور زدن مرتب مزارع چغندر قند در اوایل رشد بوته موجب می شود که لاروهای ککهای گیاهی از زیر خاک بیرون افتاده و در معرض جریان هوا قرار گرفته و با تلف شدن عده قابل توجه آنها از شدت خسارت آفت کاسته می شود. شخم زمین های آلوده به کرم سفید ریشه در بهار و یا تابستان، موجب از بین رفتن عده زیادی از لاروها می شود. زیرا ضمن عمليات شخم این لاروها از خاک بیرون افتاده و در معرض حمله پرندگان قرار میگیرند. کرم برگخوار چغندر قند و بعضی از تریپس ها در خاکهای سخت و شخم نخورده و پوشیده از علفهای هرز بهتر می توانند فعالیت کنند کولتیواتور زدن و بیل زدن که در ضمن نرم کردن خاک باعث از بین بردن علفهای هرز در اول فصل می شود سبب می گردد که پروانه برگخوار چغندر قند نتواند به طور متعادل تولید مثل کند و لذا در نسلهای بعدی خسارت کمتر ایجاد می کند.

ج) از بین بردن بقایای گیاهی

این روش در خیلی از موارد در تقلیل انبوهی آفات اثرات نیکوئی دارد. جمع آوری میوه های بادام و پسته آلوده به زنبورهای مغزخوار بادام و پسته (گونه های جنس های Eurytoma و Megastigmus و سوزاندن آنها یکی از راههای موثر در مبارزه با آفات مذکور می باشد. هرس سر شاخه و قطع درختان آلوده به سوسک پوستخوار درختان میوه (Rugoloscolytus mediterraneus) از تراکم انبوهی آنها می کاهد و به همین ترتیب از شدت خسارت آنها نیز کم می کند. از بین بردن بقایای پنبه و علف های هرز نزدیک به خانواده Malvaceae (میزبانهای وحشی)، یکی از راههای موثر در مبارزه با کرم خاردار پنبه (Earias insulana) پیشنهاد شده است. زیر خاک کردن و انهدام كلش و بقایای بوته های برنج یکی از راههائی است که برای مبارزه با کرم ساقه خوار برنج به روستائیان توصیه شده است. به همین ترتیب از بین بردن بقایای چغندر قند پس از برداشت در نقصان خسارت بید چغندر (Phtorimaea ocellatella) بسیار موثر است.

د- تغییر تاریخ کشت یا برداشت

این طریقه نیز در بعضی از موارد اثرات خوبی نشان می دهد. طبق آزمایش هائی که در کرج انجام گرفته است بهترین راه مبارزه با مگس ریشه بقولات (Hylemia cilicrura) تاخیر تاریخ کشت این گیاهان تا گرم شدن خاک می باشد. در این حالت گیاه زودتر رشد کرده سطح خارجی ریشه به حد کافی سخت می شود و به آفت فرصت حمله نمی دهد. در مورد ذرت علوفه ای نیز بکار بردن این روش اثر قابل توجه دارد. کشت زودتر از موعد بعضی از محصولات کشاورزی یا بکار بردن واریته های زودرس نیز در تخفیف شدت آفت مؤثر می باشد. در مورد سن گندم (Eurygaster integriceps)، برداشت محصول در مرحله خمیری دانه، در خیلی از موارد توصیه شده است، گندم عطائی که یک واریته زودرس می باشد به منظور مبارزه با سن گندم تهيه شده بود ولی به علت ریزش شدید دانه های آن دیگر کاشته نمی شود، این واریته به علت زودرس بودن از خسارت شدید آفت تا حدودی مصون می ماند.

ه- بكار بردن واریته های مقاوم

این روش در خیلی از نقاط جهان بخصوص در سالهای اخیر مورد توجه واقع شده است. در این طریقه از کیفیت خاص واریته های مختلف گیاهان زراعتی و عادات و رفتار حشرات و سایر آفات، استفاده می شود. به طوری که مالا واریته های کاشته شده با وجودی که در معرض قرار می گیرند ولی زیان اقتصادی نمی بینند (اسماعیلی و همکاران، ۱۳۷۴).

مبارزه مکانیکی .Mechanical control

در این طریقه یک وسیله یا ابزار مکانیکی برای انهدام و مبارزه با آفات بکار می رود. جمع آوری با دست قدیمی ترین و ابتدائی ترین راه از بین بردن آفات می باشد و هم اکنون نیز ممکن است در شرایط محدود، مانند جمع آوری آفت از روی چند بوته و یا چند درخت سیب علیه شته ها و یا کرم خراط مورد استفاده قرار گیرد. جمع آوری تخم آفاتی مانند ملخ ها، یکی دیگر از انواع مبارزه با آفات بوده است. سالها قبل، برای مبارزه با ملخ های بومی، وزارت کشاورزی مردم را تشویق به جمع آوری تخم ملخها می کرد و آن را از آنها خریداری می نمود. استفاده از انواع و اقسام ماشینهای جمع آوری حشرات، باندهای مخصوصی که برای جمع آوری لارو کرم سیب اطراف تنه درختان می بندند، کندن گودالها برای جمع آوری و دفن ملخ های مهاجر که در گذشته عمل می شد، از آن جمله اند ( اسماعیلی و همکاران، ۱۳۷۴).

مبارزه فیزیکی Physical control

در مبارزه فیزیکی، از یکی از خواص فیزیکی محیط یا از ادوات فیزیکی علیه آفات استفاده می شود. این روش بیشتر در شرایط بسته و محدود قابل اجرا است، مهم ترین روشهای فیزیکی که در مبارزه با آفات بکار می روند به قرار زیرند:

الف – بكار بردن سرما

اکثر حشرات در حرارت های بین ۵ تا ۱۰ درجه سانتیگراد به حالت غیر فعال در می آیند و یا از بین می روند. در حالت خواب زمستانه یا دیا پوز تا ۲۰ درجه زیر صفر را هم تحمل می کنند. به طور کلی حرارت های کم برخلاف حرارت های زیاد در مبارزه با حشرات در مناطق سرد اغلب موثر نیست. ولی در حالت های خاص و علیه حشرات بخصوصی می توان از آن استفاده کرد. مثلا امتحان شده است که اگر میوه های آلوده به مگس مدیترانه را در حدود دو هفته در حرارت ۵C بالای صفر نگه دارند، این آفت در هر مرحله که باشد معدوم می شود. به همین ترتیب حشراتی که مخصوص نواحی گرمسیر و معتدل گرم می باشند، اگر تحت شرایط خاص به نواحی سردسیر راه پیدا کنند، در اثر زمستانهای سخت از بین می روند، اگرچه ممکن است بتدریج به محیط تازه عادت کنند و با شرایط جدید سازش نمایند. عده زیادی از آفات انباری و نیز سوسری ها که طبیعتا در شرایط یکنواخت و گرم مرطوب زندگی می کنند با سرما دادن معدوم می شوند. یخ آب زمستانی برخلاف تصور، تنها به دلیل سرد بودن آب، حشرات و جانوران آبزی را نمی کشد، بلکه اگر مؤثر واقع شود بیشتر از طریق اشباع خاک و ایجاد خفگی است و جانورانی مانند موش در اثر خروج از لانه و در معرض سرما قرار گرفتن می میرند.

ب – بكار بردن حرارت های بالا

این روش در مبارزه با آفات انباری و آفاتی که به اثاثیه منزل حمله می کنند، بکار می رود. بعلاوه در مورد آفاتی که به پیازها و بذور گلها خسارت می زنند و یا آفاتی که از چوبهای تجاری تغذیه می کنند مورد استفاده قرار می گیرد. طبق آزمایش های انجام شده قرار دادن پیاز گل در حرارت ۴۴- ۴۳ درجه سانتیگراد به مدت یک یا دو ساعت، آنها را از کنه های نباتی زیان آور پاک می کند و در عین حال به شرایط رویشی پیازها صدمه وارد نمی سازد. بیشتر حشرات در حرارت ۵۵ تا ۵۶ درجه سانتیگراد از بین می روند. بیشتر آفات انباری را می توان با قرار دادن مواد انباری آلوده، در حرارت ۵۲ تا ۵۳ درجه سانتیگراد به مدت سه ساعت معدوم کرد. این حرارت قادر است تمام مراحل حتى تخم حشرات را از بین ببرد. بعضی سیلوها و انبارهای بزرگ طوری ساخته شده که بتوان درجه حرارت سلول های آنها را تا ۵۶ درجه سانتیگراد بالا برد و دانه های انبار شده را از آفات پاک کرد. به طور کلی در این طريقه مبارزه هر قدر رطوبت نسبی بیشتر باشد قدرت کشندگی در اثر حرارت بیشتر است. در موفقیت این نوع مبارزه، پخش یکنواخت درجه حرارت در داخل مواد انبار شده، اهمیت بسیار دارد. استفاده از شعله افکن و سوزاندن آفت و عوامل بیماریزا در داخل انبارها و سالن های مرغداری خیلی معمول است. بعلاوه روش مزبور در زمانهای گذشته برای مبارزه با آفات صحرائی نیز بکار می رفت. سوزانیدن بوته ها و گیاهان آلوده به سن گندم در کوه و یا ملخ های مهاجر در حاشیه مزارع در قدیم، هنگام شب عمل می شد. امروزه در اکثر موارد سوزاندن گیاهان و بقایای پنبه و کلش برنج، به دلیل از بین رفتن پوشش گیاهی و مواد آلی موجود در این بقایا مردود شناخته شده است. بعلاوه موجودات مفید روی آنها نیز بشدت الطمه می بینند و در خیلی از موارد، اگرچه از جمعیت آفت تا حدودی می کاهد ولی خطرات اکولوژیک و اثرات نامطلوب ناشی از سوزاندن گیاهان خیلی شدیدتر است. سوزاندن بقایای گیاهی در بعضی از موارد نیز مفید و قابل توصیه است، ولی نهایت دقت در بکار بردن آن لازم است.

ج – استفاده از نور

نور یکی از عوامل فیزیکی است که در مبارزه با آفات به راههای مختلف بکار می رود. استفاده از رفتار فتوتا کسی در حشرات برای ساختن تله های نوری از سالهای قبل مورد عمل بوده است و در پاره ای موارد این تله ها در پائین آوردن میزان انبوهی بسیار موثر می باشند. به طور عموم، حشرات بیشتر جذب و جلب اشعه ماوراء بنفش می شوند و شعاع های دارای طول موج ۳۶۵۰ آنگسترم حشرات را به خود جلب می کنند. میزان قدرت جذب، هر چه به اشعه بنفش (۴۴۰۰A) نزدیک تر شویم به همان ترتیب افزایش می یابد. نورهای زرد (۱۵۰۰A) و قرمز (۷۰۰A) اغلب حشرات را دور می کنند. نور قرمز و به خصوص زرد به عنوان دور کننده بعضی از حشرات بکار می رود. از این عادت و رفتار حشرات برای انهدام آنها بخصوص در مورد حشرات موذی و شب پرواز مانند پشه ها استفاده می شود، چراغ معروف به نور سیاه Black light طوری ساخته شده که حشره ابتدا در اثر اشعه ماوراء بنفش جلب می شود و پس از جذب به سمت منبع نور، یا جریان برق برخورد کرده می سوزد. چراغهای با نور زرد ایستگاههای بنزین گیری بشدت از تراکم پشه ها در شب می کاهند. بعلاوه از کیفیت جذب حشرات به سمت اشعه ماوراء بنفش برای ساختن تله های نوری استفاده می کنند. از خاصیت نورگرائی حشرات آفت به منظور پیدا کردن بهترین موقع سمپاشی نیز استفاده می شود، در مورد بعضی از پروانه های شب پرواز مانند کارادرینا، کرم خاردار، کرم سیب، کرم لیسه، کرم ساقه خوار ذرت و کرم ساقه خوار برنج با نصب تله نوری در مزرعه، پروانه های دستگیر شده را هر روز می شمارند و اعداد بدست آمده را به صورت منحنی و نمودار مشخص می نمایند، با توجه به اینکه معمولا چند روز پس از ظهور پروانه، تخمگذاری آغاز می گردد و لاروها ظاهر می شوند و به تناسب گونه آفت و شرایط فصل، چند روز بعد از مشاهده حداکثر پرواز می توان سمپاشی را آغاز کرد تا لاروهای بوجود آمده بلافاصله نابود شوند.

د- استفاده از امواج رادیوئی

امواج رادیوئی با فرکانس زیاد (۲۴۵۰ مگاسیکل)، با طول موج ۱۲۱۴۵ سانتیمتر و قدرت ۹۴۰ وات، در گندم های آلوده به شپشه و لمبه گندم، حرارتی در حدود ۷۶ تا ۸۵ درجه سانتیگراد ایجاد می نماید که برای حشرات مذکور کشنده اند. اشعه مادون قرمز با حرارتی که در مواد انباری تولید می کند موجب مرگ عده زیادی از آفات انباری می شود. ولی متأسفانه قدرت نفوذ آن کم است. بعضی از امواج صوتی با فرکانس در حدود ۴۰۰ کیلو سیکل و نیروی ۵۰۰ وات در مدت ۳۰-۴۰ دقیقه عده زیادی از حشرات را می کشد. باید توجه داشت که عواملی مانند حبابهای هوا یا فیلم نازکی از آب، به صورت اسپری بدن حشرات را در مقابل این امواج محافظت می کنند. لذا در استفاده از امواج صوتی، محیط باید کاملا خشک باشد.

ه- استفاده از پرتوهای یونساز

اشعه ) با وجود اینکه قدرت نفوذ قابل توجه دارد به علت اینکه روی اکثر مواد خوراکی تغییر شیمیائی بوجود می آورد، در این مورد قابل استفاده نیست. اشعه م به مقدار ۷۰ تا ۳۵۰ هزار رونتگن (Rontgen) به طور آزمایشی موجب کشته شدن لمبه گندم Trogoderma granarium در داخل آرد، سوسکهای چوبخوار در داخل چوب و کرم سیب Carpocapsa pomonella در داخل میوه گردیده است.

اشعه گاما اگرچه قدرت نفوذ فوق العاده دارد ولی حشرات در مقابل آن مقاومت بیشتری نسبت به سایر جانوران نشان می دهند. مقدار کشنده برای حشرات در حدود ۶۵۰۰۰ رونتگن می باشد و حال آنکه این مقدار برای پستانداران در حدود ۱۰۰۰ می باشد. کبالت ۶۰ یکی از متداولترین منابعی است که باین منظور استفاده می شود. در مقادیر کمتر، این اشعه موجب عقیم کردن حشرات می شوند و بدین ترتیب راه تازه ای در مبارزه با آفات باز شده است. در مبارزه با بعضی از آفات انباری، بکار بردن مقداری در حدود ۱۶ کیلو راد، از طریق عقیم کردن حشرات اثرات نیکوئی داده است. مگس دام (Callitroga macellaria) که از آفات مهم دام در آمریکای شمالی می باشد و به آفریقا نیز راه یافته است، بنابر منابع آمریکائی، تا بانیدن ۲/۵ کیلو راد (برای نرها) و ۵ کیلو راد (برای ماده ها در مرحله شفیرگی باعث عقیم شدن آنها شده و طی چند نسل بکلی از بین رفتند. برای ریشه کن کردن این آفت در یک منطقه محدود (جزیره کاوراسائو) هر هفته ۴۰۰ هزار نر عقیم شده در هر مایل مربع رها کردند و به فاصله ۱۷ هفته این آفت را ریشه کن نمودند. این برنامه در مساحتی در حدود ۶۴۰۰۰۰ مایل مربع بکار برده شد، ریشه کن نمودن این آفت ۵۵ دلار در هر مایل مربع برای دولت آمریکا خرج برداشت. بکار بردن این روش در مورد مگس خانگی هم تا کنون اثرات خیلی خوبی داشته است. این روش در مورد حشراتی قابل اجرا است که:

a – پرورش آنها به تعداد زیاد امکان داشته باشد.

b – انتشار حشرات عقیم شده به طور یکنواخت امکان پذیر باشد.

۔ عقیم کردن نباید اثر سوئی روی حشره عقیم شده بگذارد.

c – حشره ماده باید فقط یک بار در مدت عمرش جفتگیری کند.

e – انبوهی آفت باید محدود باشد و یا بتوان مصنوعة انبوهی جمعیت آن را کاهش داد.

باید توجه داشت که مبارزه با آفات از طریق عقیم کردن روشی پر خرج و بسیار دقیق است و در سالهای اخیر اهمیت گذشته خود را از دست داده است. مخالفان این روش، عقیده دارند که با صرف مخارجی بمراتب کمتر، از طریق مبارزات بیولوژیک و کنترل انبوهی آفات نتایج بهتر بدست می آید (اسماعیلی و همکاران، ۱۳۷۴).

مبارزه بیولوژیک Biological control

در مبارزه بیولوژیک از دشمنان طبیعی آفات بخصوص عوامل میکربی (پاتوژنها)، انگل ها ( پارازیت ها) و جانوران شکارچی (پردا تورها) استفاده می کنند. در این طریقه می توان این عوامل را که معمولا در طبیعت وجود دارند حفظ و حمایت نمود و با بکار بردن عملیات عاقلانه زراعی از تلفات شدید آنها جلوگیری کرد. بعلاوه ممکن است بعضی از عوامل میکربی، پارازیت ها و پردا تورها را از نقاط دیگر مملکت و یا نواحی دیگر جهان به مناطق جدید منتقل و برای مبارزه با آفات بکار برد. در میان عوامل میکربی؛ ویروس ها، باکتری ها، قارچها و تک یاخته های بسیار مفید و مؤثری جهت مبارزه با آفات وجود دارند که به مقیاس وسیع علیه آفات بکار برده می شوند. از ویروس های پلی هیدرال که روی کرم قوزه پنبه ایجاد بیماری می کنند، ترکیباتی ساخته اند که مانند مواد حشره کش شیمیائی عرضه بازار گردیده است و علیه کرم قوزه بکار می رود. همچنین فرآورده هائی بر اساس باکتری Bacillus thuringiensis به نام توریسید، با کتان و باکتوسيئين عرضه گردیده اند که علیه گروههای مختلف حشرات بخصوص لارو پروانه ها بکار می روند. از عده زیادی تک یاخته بخصوص گونه های جنس Nosema که در حشرات ایجاد بیماری می کنند استفاده می گردد. انواع پردا تورها یا شکارچیان مانند بعضی دوزیستان، خزندگان، پرندگان و عده زیادی از پستانداران از حشرات و کنه های نباتی تغذیه می کنند، این جانوران معمولا پر تحرک و فعال هستند و در دوران زندگی خود صدها بلکه هزارها حشره یا شکار خود را از بین می برند و از منابع پر ارزش نقصان انبوهی آفات می باشند. سارگلو قرمز از قدیم یکی از دشمنان مهم ملخها بشمار می رفته است. این پرنده مهاجر که به طور گلهای زندگی می کند علاقه مفرطی به خوردن و انهدام ملخ ها دارد. در نواحی گرگان و ترکمن صحرا دسته های بزرگ این پرندگان گاهی تلفات شدیدی روی ملخ مراکشی ایجاد کرده اند. سار معمولی از دشمنان بسیار مؤثر لارو پروانه ها و سخت بالپوشان از جمله کرم برگخوار چغندر قند و سر خرطومی یونجه می باشد. دارکوب ها اغلب لارو حشرات چوبخوار را از داخل تنه و سر شاخه درختان بیرون می کشند و می توان آنها را ابه لانه گذاری در باغها ترغیب نمود.

عده زیادی از حشرات مانند کفشدوزک ها، بالتوری ها، آسیا بکها و عده زیادی از زنبورهای شکارچی حشرات مضر می باشند. کفشدوزک Novius cardinalis از پردا تورهای مهم شپشک استرالیائی است که در انهدام آن اهمیت فراوان دارد و در کشور ما نیز از آن استفاده می شود این حشره برای اولین بار از استرالیا یعنی وطن اصلی شپشک استرالیائی Iceria purchasi به آمریکا برده شد و از آنجا به سایر نقاط جهان به هر جا که آفت مذکور انتشار دارد، راه یافته است. در ایران این حشره مفید از فرانسه آورده شده و در شمال کشور رها گردیده است. کفشدوزک نوویوس تکخوار است و فقط از شپشک استرالیائی تغذیه می کند. اگر شرایط مساعد باشد، بشدت آفت را از بین می برد و خود نیز در اثر بی غذائی از بین می رود. به همین لحاظ لازم است این حشره را در محلهای مخصوصی برای بقای نسل حفظ و نگهداری نمود.

کفشدوزک Cryptolaemus montrozieri گونه دیگری است که برای مبارزه با شپشک آرد آلود ساحلی Pseudococcus maritimus از خارج به این کشور آورده شده و در سواحل دریای خزر رها شده است. حشرات پردا تور در صورتی که شرایط پرورش و نگاهداری آنها امکان پذیر باشد، اغلب خیلی مؤثرتر از پارازیت ها عمل می کنند، به دلیل قدرت تحرک زیاد و به دلیل پرخواری، در انهدام میزبان خود بسیار مؤثرند، لذا باید در حفظ و حمایت گونه های موجود و وارد کردن گونه هائی که در سایر نقاط جهان سابقه دارند اقدام نمود.

پارازیت ها یا انگل ها موجوداتی هستند که تمام یا قسمتی از زندگی خود را در داخل و یا روی بدن حشره دیگر بسر برده و باعث ضعف شدید یا مرگ میزبان خود می شوند. گروه اخیر را پارازیتوئید می گویند. در میان پارازیت ها زنبورهای خانواده

Brachonidae ،Chalcididae و Ichneumonidae از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند و صدها گونه از این خانواده ها را می توان ذکر کرد که در طبیعت کنترل شدید آفات مهم زراعی را بر عهده دارند. زنبور پارازیتوئید آسولكوس حشره کوچکی است که در تخم سن گندم و گونه های نزدیک به آن تخمریزی می کند و تخمهای این آفت را از بین می برد. سالها این حشره مصنوعة در آزمایشگاه، پرورش داده می شد و در مزارع آلوده رها می گردید. با وجودی که این پارازیت ها در مبارزه با سن گندم بسیار مؤثر و مفیدند، متأسفانه در سالهای اخیر به دلیل عدم موفقیت در کاربرد آنها و احتمالا به دلیل رقابت فروشندگان سموم، تکثیر و رها سازی نمی شوند. بسیار بجاست که این روش دوباره احیاء شود و پس از رفع نواقص گذشته دوباره مورد استفاده قرار گیرد. گونه هائی از زنبور کوچک Trichogramma در نقاط مختلف جهان پرورش داده می شوند و برای مبارزه با کرم قوزه پنبه و آفاتی نظیر آن بکار می روند. در ایران نیز تولید انبوه و رها سازی این زنبورها علیه آفات مختلف گیاهان زراعی و درختان میوه شروع شده است. زنبور پارازیت Aphelinus mali از حشراتی است که در مبارزه با شته مومی سیب در اروپا و آمریکا عملا بکار برده می شود. زنبور Prospaltella berlese گونه تک خواری است که فقط روی شپشک توت فعالیت دارد و به مقیاس وسیع علیه این آفت بکار می رود.

کشور ما از نظر وجود پارازیت ها و پردا تورهای آفات بسیار غنی است و مورد توجه علاقمندان مبارزه بیولوژیک در سراسر جهان می باشد. زنبور پارازیت Tyoxis palidus از ایران به کالیفرنیا برده شده و به عنوان یکی از موثرترین عوامل بیولوژیک عليه شته گردو بکار می رود. زنبور Aphytis proclia گونه دیگری است که در کنترل انبوهی سپردار بنفش زیتون اعجاز می کند.

مبارزه بیولوژیک در سالهای اخیر مورد توجه بسیار قرار گرفته است و همراه با روشهای دیگر اساس مبارزات تلفیقی با حشرات را تشکیل می دهد. آنچه تحت عنوان مبارزه تلفیقی بیان می شود کاربرد دو یا چند روش مبارزه علیه آفات است و در مفهوم جدید آن Pest management یا اداره انبوهی آفات خوانده می شود (اسماعیلی و همکاران، ۱۳۷۴).

مبارزه قانونی Legislative control

یکی از عوامل عمده انتشار آفات در مناطق کشاورزی جهان انتقال مواد و فرآورده های کشاورزی از نقطه ای به نقطه دیگر می باشد. گاهی این نقل و انتقالات فجایع بزرگی در کشاورزی ایجاد کرده است، که از جمله ورود Phyloxera از آمریکا به فرانسه و ورود سپردار و اوی مرکبات از فلسطین به ایران را می توان نام برد. کرم ساقه خوار برنج، مگس مدیترانه، شپشک سان ژوزه، سوسک کلرادو، بید سیب زمینی، سرخرطومی حنائی خرما و مگس انبه آفات جدیدی در کشور ما هستند که همراه وارد کردن فرآورده های کشاورزی از خارج وارد کشور شده اند. با قوانین متعددی که مربوط به وارد کردن کالاهای آلوده به حشرات است می توان از ورود حشرات به یک منطقه جلوگیری کرد و به این منظور قرنطینه هائی در مرزها ایجاد می شود تا بکمک افراد متخصص از ورود فرآورده های آلوده به حشرات ممانعت بعمل آید.

مبارزه شیمیائی Chemical control

در این روش برای مبارزه با آفت از مواد شیمیائی و داروئی استفاده می شود. این مواد اصطلاحا آفت کش ها (Pesticides) نام گرفته اند، که بر اساس تأثیر آنها روی گروه های خاصی از آفات به نامهای حشره کش (Insecticides)، کنه کش (Acaricides)، جونده کش (Rodenticides) و امثال آنها تقسیم گردیده اند. بعلاوه از نظر مکانیسم تأثیر و منشا شیمیائی آنها بصورت سموم تغذیه ای (Stomach poisons)، سموم تماسی (Contact poisons) و سموم تدخینی (Fumigants) تقسیم بندی شده اند. در مبارزه با آفات کاربرد سموم شیمیائی تنها راه نیست بلکه آخرین راه است و در مصرف این مواد باید نهایت دقت بعمل آید. در گیاه پزشکی اصل بر این است که وقتی انبوهی جمعیت آفت بحدی برسد که زیان اقتصادی آن به وضوح قابل توجیه باشد، باید اقدام به سمپاشی نمود. به صرف دیدن چند سوراخ روی برگها یا کرمو بودن معدودی از میوه ها نباید به مبارزه شیمیائی اقدام گردد. باید دقیقا مطمئن بود که نتایج حاصل از عملیات سمپاشی بر مخارج مربوط به خرید سموم، دستمزد کارگر، استهلاک ماشین آلات و عواقب نامطلوب سموم، افزونی چشمگیر دارد. بعبارت دیگر سطح زیان اقتصادی آفت که شرح آن قبلا گذشت باید در هر منطقه و برای هر آفت دقیقا مشخص شود.

بطور کلی ترکیبات شیمیائی حشره کش باید دارای خصوصیات مطلوب زیر باشند:

١- روی آفت مورد نظر اثر کافی داشته باشد.

۲- برای گیاهان زراعی و باغی زیان آور نباشد و اثر گیاسوزی نداشته باشد.

۳ – برای انسان و دام بی خطر باشد و بطور کلی برای جانوران مفید حداقل تلفات را ایجاد کند. شاخص متوسط مقدار کشنده سموم (LD50) و شاخص مقدار سم در یک میلیون قسمت از مواد غذائی (ppm) هر چه نسبتا بیشتر باشد دلیل بر سلامت زیادتر آن می باشد.

۴- از نظر اقتصادی مقرون به صرفه باشد.