شته آرد آلود آلو

Hyalopterus  arundinis  Fabricius

Syns.Hyalopterus  pruni  Geofroy

Aphis  spinarum, Aphis  arundinis

.Aphididae, Hom

Eng.Mealy  plum  aphid

معمولاً شته های متعددی به درختان آلو و گوجه حمله می‌نماید که گاهی نیز با هم اشتباه می شود.یکی از آنها گونه Hyalopterus  arundinisاست.  این شته در ایران ابتدا در سال ۱۳۲۸ توسط دواچی نام برده شده است.شته مزبور در ایران دارای میزبان های آلو، زردآلو، بادام و هلو می باشد طرز خسارت آن بدین نحو است،که به پشت برگ های درختان میزبان، بالاخص روی سرشاخه ها حمله و از خود ترشحات چسبناکی ایجاد می نماید و نتیجتاً از رشد گیاه ممانعت به عمل می‌آورد. خسارت این شته در مناطق میوه خیز بسیار شدید می باشد.شته آرد آلود آلو در تمام مناطق میوه خیز کشور انتشار دارد.

ماده زنده زای بی بال:طول بدن1/8_2/6میلیمتر بوده وحالتی کشیده دارد.رنگ بدن سبز و سراسر پوشیده از گردی سفید است.در قسمت پشتی بدن یک نوار میانی ودو نوار جانبی به رنگ سبز تیره دیده می شوند.شاخکها کوتاهتر از بدن می باشند.دم شکلی انگشتی داشته وبه رنگ سبز است.طول ان حدود دو برابر طول کورنیکولهاست.کورنیکولها کوتاه بوده ودر قاعده بطور خفیفی متورم شده اند.رنگ آنها خاکستری تیره است.

ماده زنده زای بالدار:طول بدن 1/6_2/3 میلیمتر می باشد .شکم سبز است در حالیکه سر وسینه به رنگ قهوه ای تیره تا سیاه می باشد.بدن پوشیده از گردی سفید به شکل نقطه هایی بوده و در قسمت پشتی دارای نوارهایی است.کورنیکولها و دم از نظر رنگ وشکل شبیه ماده های زنده زای بی بال می باشند.

این شته زمستان را به صورت تخم روی شاخه های درختان میوه به سر می‌برد. تمام بهار به شکل زنده زایی روی درختان میوه سپری شده و در اواخر بهار و اوایل تابستان مهاجرت آن به سوی میزبانهای ثانوی آغاز می گردد. میزان جمعیتی که به سوی میزبان‌های ثانوی حرکت می‌کند بستگی به تراکم و تعداد میزبان های ثانوی و اصلی و فاصله آنها از یکدیگر دارد. به عبارت دیگر اگر میزبان های اصلی به تعداد کافی باشند و تعداد میزبانهای ثانوی نیز کافی نبوده و یا فاصله آنها از میزبان های اصلی زیاد باشد به طوری که پرواز بالدار ها را به طرف آنها دشوار سازد تعداد زیادتری از شته روی میزبان های اولیه می مانند و در این حالت در طول تابستان تعداد فراوانی از شته  روی میزبان های اصلی دیده می شوند در حالی که اگر شرایط عکس شرایط فوق الذکر باشد تعداد شته در طول تابستان روی درختان میوه خیلی کم خواهد بود.میزبان ثانوی این شته انواع نی phragmitesوArundo  donaxاز خانواده گندمیان است اولین پرواز به طرف آنها در شرایط استان مرکزی اواسط خرداد می باشد در حالیکه در نقاطی با ارتفاع کمتر از قبیل اشتهارد در استان تهران با ۱۱۰۰ متر ارتفاع اولین شته های بالدار را در اولین روز خرداد ماه روی برگ های نی می توان دید.

زنده زایی روی میزبانهای ثانوی در تمام طول تابستان ادامه دارد. از اوایل مهرماه افراد بالدار به‌تدریج در داخل جمعیت شته مستقر رویphragmites ظاهر می شوند که این خود نشانه آغاز مراجعت آنها به طرف درختان میوه می باشد در حالی که داخل جمعیت مستقر روی درختان میوه در این زمان افراد بالدار به چشم نمی خورند. از دهه اول آبان به بعد جمعیت شته رویphragmites به شدت تقلیل یافته است به طوری که در دهه دوم آبان هیچ شته ای روی نی ها که در حال خشکیدن بوده ولی تعدادی برگ سبز روی آنها دیده می شوند به چشم نخواهد خورد. زندگی آفت روی نی در طول تابستان را می توان این طور خلاصه نمود که این شته تا آخرین نسل خودروی نی به دخترزایی ادامه داده تا آنجا که افراد جنسی در همانجا تولید شوند. سپس این افراد جنسی بالدار به طرف میزبان های اصلی خود مراجعت نموده و تخم گذاری انجام می گردد.

برای مبارزه در بهار به محض اینکه جمعیت شته به حد قابل مبارزه رسید، می توان با یکی از سموم سیستمیک مانند متاسیستوکس به نسبت یک در هزار درختان را سمپاشی نمود.